Donderdag 9 juli

Vandaag vielen onze lessen uit, omdat Maria ergens anders moest zijn. In tegenstelling tot in Nederland wordt lesuitval hier later ingehaald, dus gaan we vrijdag en volgende week donderdag anderhalf uur langer door.

We hebben onze vrije dag gebruikt om de medische test te doen waarvan we het resultaat uiterlijk dinsdag (twee weken na aankomst) moeten inleveren, omdat we anders uit de общежитие worden getrapt. Dat benadrukt maar weer eens hoe idioot die hele test is; als iemand werkelijk een besmettelijke ziekte heeft, kan hij in die twee weken de hele flat al besmet hebben.

We stapten een station later dan normaal uit de metro en moesten toen nog een eind lopen voor we het ziekenhuis vonden. Het zag eruit zoals we al bang waren dat het eruit zou zien: als een oud, vervallen kraakpand. Binnen liepen we zes trappen op naar de kamer van de arts. Het was een vrouw van een jaar of vijftig met kort, blond haar. Ze was, op haar manier, best aardig. Ze sprak verstaanbaar Russisch en liet ons niet de hele test doen, waarschijnlijk omdat we uit Nederland kwamen en er gezond uitzagen. Ze deelde enkele steken onder water uit, maar noemde ons wel steeds op een moederlijke toon jongen of meisje (“Hebt u mijn paspoort nog nodig?” “Nee, meisje”). Haar kantoor stond vol met planten, ze had zelfs een extra bureau aangeschaft om haar planten op kwijt te kunnen. De verf bladderde van de muren. Er was ook geen computer aanwezig, dus vulde ze onze formulieren met de hand in, voorzag ze van een stempel en stuurde ons naar de kassa (vijf trappen naar beneden). We hoefden geen honderd dollar, maar slechts een tientje af te rekenen. We kregen een extra stempel en werden terug naar haar kamer gestuurd (vijf trappen op). De arts verontschuldigde zich voor het gebrek aan werkende liften en stuurde ons weer naar de begane grond, waar we om beurten een scan moesten laten maken. De vrouw die dat regelde wist wel van aanpakken. Ze snauwde dat je je uit moest kleden en wees waar je ongeveer moest gaan staan, daarna drukte ze je hardhandig tegen een plaat en trok ze je armen en hoofd in de juiste positie. Zo moest je even blijven staan terwijl er een röntgenfoto van je bovenlichaam werd gemaakt. Klaar medische test. Morgen moeten we de uitslag komen ophalen.

Hierna zijn we even naar de ЦУМ geweest, een groot Wit-Russisch warenhuis, waar het ontzettend druk en benauwd was. We hebben wat broodjes gekocht en zijn op een bankje gaan lunchen. Daarna zijn we met de metro naar de botanische tuin van Minsk gegaan, wat, zoals we gisteren in de les hoorden, de op twee na grootste van de wereld is. Daar hebben we een tijdje rondgelopen en wat foto’s gemaakt. ’s Avonds zijn we uit eten geweest en hebben we ons gekweld met een vervelende huiswerkopdracht.

Voorkant van het ziekenhuis, met ambulance voor de deur

Ziekenhuisgang

Deur van de kamer waarin de röntgenfoto’s gemaakt werden

Wit-Russische tram

Botanische tuin