Dinsdag 21 juli

Toen we vanochtend zaten te wachten tot de les zou beginnen, werd onze aandacht plotseling getrokken door een oud mannetje dat met gekromde rug het lokaal in schuifelde. Hij bewoog zich moeizaam voort en werd vergezeld door een jongen van begin twintig. Zij bleken onze nieuwe klasgenoten uit Spanje te zijn. De man is tachtig jaar oud, lijkt sprekend op de paus en heet ook nog eens Francesco. Hij is lang geleden al eens begonnen met Russisch leren, heeft het toen niet doorgezet en is enkele jaren geleden weer opnieuw begonnen. Hij piept onverstaanbaar Russisch en zelfs Maria heeft moeite hem te begrijpen. Ze zijn met vijftien studenten uit Madrid gekomen en blijven twee weken. Очень приятно.

’s Middags zijn we naar de markt geweest waar we gisteren al naartoe wilden gaan, maar dat was geen groot succes. We bereikten het station net op het moment dat de trein was vertrokken (er komt er maar één per uur) en ook op de terugreis vertrok de trein voor onze neus. De markt was niet wat we ervan verwacht hadden, dus hebben we een hele middag besteed aan vijftien minuten over een saaie markt wandelen.

’s Avonds hebben we de slaapkamer van Zorica, Lisanne en mij omgebouwd tot bioscoop en een film, Skyfall, gekeken. Zowel ’s middags als ’s avonds was Merve in ons gezelschap, een Turks meisje uit onze klas dat in dezelfde общежитие woont. Haar kamergenootje heeft dit weekend voor de tweede keer haar geld en kleren gestolen, maar de mensen van de общежитие en van de universiteit hebben geen zin om haar over te plaatsen naar een andere kamer. Niet hun probleem. Je blijft je hier verbazen.