Levensvragen en goedkope alcohol

Ergens in Thailand loopt mijn zusje op dit moment met een veel te grote rugzak en een collectie felgekleurde lokale kledingstukken over een bergpad. Op zoek naar zichzelf. Althans, dat is wat ik ervan begrepen heb – en ik begrijp er heel weinig van.

Vorig jaar deed ze eindexamen en stond ze met haar mond vol tanden voor de rest van haar leven, niet wetend hoe het verder moest. Dan kun je twee dingen doen: je inschrijven voor een studie rechten of de keuze nog even uitstellen. Ze koos voor optie twee. Dus werd er eerst een halfjaar gewerkt en stapte ze vervolgens op een vliegtuig naar Zuidoost-Azië, de plek waar jonge mensen antwoorden op levensvragen en goedkope alcohol vinden.

Sindsdien stromen er op WhatsApp-foto’s van zonsondergangen, hangmatten en parelwitte stranden binnen – en de incidentele tempel voor de culturele touch, natuurlijk. Samen met tientallen andere backpackers legt ze haar unieke tocht langs de meest onontgonnen plekjes van Thailand af. De smoezelige hostelbedden en stampvolle nachtbussen met chauffeurs die de weg niet weten lijken niet te verhinderen dat ze er de tijd van haar leven heeft. De zin van het leven is nog niet gevonden, maar misschien komt die op de laatste avond pas tot je.

Zelf ben ik als ervaringsdeskundige in het maken van een slechte studiekeuze wel de laatste persoon om iemands levenskeuzes te bekritiseren, maar uiteraard weerhoudt me dat er niet van om het toch te doen.

Is een van de beste manieren om erachter te komen waar je interesses liggen niet het ontdekken van waar ze in ieder geval niet liggen? Is er een plaats die meer aanzet tot nadenken over jezelf dan een gebouw waarin je opgeleid wordt tot iets wat je bij nader inzien toch niet wilt worden? Een portie Thaise zon bespaart je een paar Instagramfilters, maar een flinke portie zelfhaat kan wonderen doen voor je zelfkennis.

In een stichtelijke bui wees mijn zusje me er vanuit een nachttrein op dat alleen reizen een vormingsproces is dat je leven verandert. Je wordt er onafhankelijk van, het stimuleert je creativiteit en je probleemoplossend vermogen. Andere culturen, nieuwe mensen, vrijheid!

‘Er zijn belangrijkere dingen in het leven’, is haar antwoord geworden op vrijwel alles. Nu denk ik dat hier onder de hysterische clichés wel een kern van waarheid verstopt zit, maar de hoofdreden om op reis te gaan is natuurlijk het feit dat je daar gewoon zin in hebt. En dat verkoop je nu eenmaal beter met een verpakking van levensveranderende ervaringen eromheen.

Er zijn ook studenten die na de bachelor een tussenjaar inplannen. Om op reis te gaan of om alvast wat te werken. Tussenjaren na de master komen ook voor, maar dan heet het gewoon werkloosheid. Uitstelgedrag is er in vele smaken.

Bij thuiskomst ben je namelijk weer terug bij af. De keuze waarvoor je wegliep moet alsnog gemaakt worden, maar nu met nog meer weerzin omdat je reis veel leuker was dan je opleiding ooit zal worden. Je bent niet tot grote inzichten gekomen, maar je hebt wel wat van de wereld gezien en een paar maanden geen verantwoordelijkheden gehad. En daar ging het natuurlijk om. Niks mis mee, zolang je achteraf maar niet de Confucius gaat uithangen.

Deze column verscheen eerder in de Mare.